سایه ات تا روز محشر بر سر من مستدام           بهـجـة قـلـبـی عـلـیک دائـما منـی السلام

قرصِ قرص است از کنارت بودنم دیگر دلم           تکیه گاه شانه های خـسته ام در هر مـقام

پا به پایت آمدم یک عمـر همـدل همنفس           پـا به پـایت آمدم هر جاکه رفتی گـام گام

با تو این پنجاه سال احساس عزّت داشتم           با تو در محـمل نشستم در کمـال احترام

با تو تا اینجا رسیدم بی غـم و بی دردسر           با تو میگویند از امنیتِ من خاص و عام

اسم اینجا را که گفتی سینه ام آتش گرفت           شعله ور شد خاطرم از غصه های ناتمام

نخل می بینم؟! و یا اینکه سپــاه آورده اند           سرنوشت ما چه خواهد شد اخا ماذا الختام؟

با تو دارم سایۀ سر با ابـالفضلت رکاب           بی تو وای از ناقۀ بی محمل و اشک مدام

با تو دور خیـمـۀ اهل حرم آرامش است           بی تو وای از آتش افـتـاده بر جان خیـام

با تو هر صبح آفتاب اول سلامـم میکند           بی تو زینب میرود با درد و غم بازار شام

با علی اکبر عـصای دست پیـری داشتم           بی علی اکبر من و باران سنگ از روی بام

با تو حتی ذرّه ای از حرمت من نشکـند           بی تو ما را می برند اشـرار تا بزم حرام